Szkoła Podstawowa nr 4

Dzień dziesiąty – 12.09.15 (sobota)
w roli głównej: Julia „Wiosna” Kwiecień

Pan Leszek: Witam Julia! Zaprosiłem Cię tutaj na wywiad – wiesz o co mniej więcej chodzi w wywiadach?

Julia: Pewnie, że wiem! Aż za dobrze!

L: O proszę! To elegancko! Powiedz mi, co tam słychać na trzecim piętrze?

J: Trochę wysoko, bolą nogi jak wchodzę, ale trzeba jakoś żyć, rozumie pan…

L: Rozumiem, rozumiem! A powiedz mi: do kogo codziennie się tam tak wspinasz? Innymi słowy: z kim jesteś w pokoju?

J: Z Dominiką, Mają, Anią, i Magdą!

L: Ach! Słyszałem o tym waszym pokoju! Podobno panuje u was wyjątkowy porządek. Wszystkie jesteście takimi „sprzątnisiami”, czy jedna z was wszystkim kieruje?

J: Raczej wszystkie sprzątamy po równo. Zazwyczaj zaraz po przebudzeniu porządkujemy pokój, a później jeszcze raz, przed obiadem. Czasem również w okolicach kolacji ale to rzadziej.

L: Wiem, że pani jest z Ciebie bardzo zadowolona, ale zdradź mi proszę: w domu jest tak samo? Też nie można się do Ciebie przyczepić? Słyszałem, że masz starszego brata, a z doświadczenia wiem, że Ci młodsi z rodzeństwa (sam byłem młodszym bratem) bywają bardziej rozpieszczani przez rodziców…

J: No, nie wiem. Mojego brata mama chyba rzeczywiście upomina częściej ale dlatego, że on po prostu robi wielki bałagan. Ja mam prawie zawsze super porządek. Mama już jest do tego trochę przyzwyczajona i dzięki temu czasami, ale to bardzo, bardzo rzadko, robię tak, że sama zapomnę posprzątać, a mówię, że to chyba mój brat był w moim pokoju, bo ja na pewno nie zostawiłabym go w takim stanie…

L: I mama daje wiarę?

J: Czasem tak, ale nie zawsze… Mama to mama, wiadomo…

L: Mocno tęsknisz już za nią, domem i rodziną?

J: Bardzo, bardzo, bardzo… Tęsknie za mamą, za Krzysiem też… Niektórzy się pewnie zdziwią, ale za bratem też tęsknię, naprawdę. No i wiadomo, za babciami, dziadkami, wujkami ciociami – tak jak wszyscy…

L: Rozumiem, ja też już trochę tęsknię. Ale spokojnie, do naszego powrotu pozostało już tak naprawdę kilka dni – dziś brakuje Ci domu, ale za chwilę być może nie będziesz chciała wracać… Zastanawiałaś się już czego najbardziej będzie Ci brakowało?

J: Przede wszystkim będzie mi brakowało wycieczek, bo w domu o wiele rzadziej wychodzę na świeże powietrze. Będzie mi też brakowało mojego pokoju – przyzwyczaiłam się już do nowego łóżka, które jest bardzo wygodne. Na pewno będzie mi także brakowało zabaw z koleżankami i morza…

L: Wspomniałaś o wycieczkach… Wczoraj po południu byliście z panią zobaczyć Gwiazdę Północy – co to właściwie za miejsce, pamiętasz może?

J: Tak! To jest miejsce najbardziej wysunięte na północ, jakoś tak. Były tam też wypisane jakieś nazwiska, ale zapomniałam już dlaczego się tam znalazły. Pamiętam za to, że tuż za Gwiazdą były barierki i piękny widok na morze, gdzie mogliśmy chwilkę postać.

L: A jak podobają Ci się takie terenowe lekcje, które masz okazję przechodzić podczas Zielonej Szkoły? Uważasz, że codzienna szkoła powinna być trochę bardziej „zielona”?

J: Chciałabym trochę więcej wycieczek w czasie roku szkolnego, ale z drugiej strony lubię też swoją klasę, spokój, więc chciałabym tak na pół na pół… Na pewno przydałoby się trochę więcej wyjść niż jest teraz, ale nie za dużo.

L: Wieczorem dotarliście do kaplicy. Jak było? Czy to miejsce wyglądało jak normalny kościół, czy może czymś się różniło?

J: Na pewno nie jak normalny kościół. Kaplica jest o wiele mniejsza. W środku to pomieszczenie było malutkie i na początku brakowało dla nas miejsc. Później pani dodała nam krzesełka i mogliśmy sobie usiąść. W takiej kaplicy o wiele więcej się też modli – przynajmniej my modliliśmy znacznie więcej…

L: Dziękuję za celne uwagi. Ostatnie pytanie: za parę dni gram z Krzysiem (tym samym za którym tęsknisz) w turnieju piłkarskim. Jak myślisz – mamy szansę na zwycięstwo?

J: No pewnie! Oboje jesteście bardzo, bardzo dobrzy. To oczywiste. Poza tym ostatnio już wygraliście i myślę, że tak się znowu stanie…

L: A będziesz kibicowała?

J: Jasne, nawet jak będzie padał deszcz, to schowam się pod parasolem i będę wołała „Dalej! Dalej!”