Szkoła Podstawowa nr 4

Dzień ósmy – 10.09.15 (czwartek)
w roli głównej: Kacper „Banan” Wikiera

Pan Leszek: Cześć Kacper! Ponieważ nie znamy się jeszcze zbyt dobrze, może opowiesz mi o sobie kilka słów. Co lubisz robić kiedy masz trochę czasu?

Kacper: Lubię grać w gry planszowe, czasami trochę gram na tablecie, no i uwielbiam bawić się z moją starszą siostrą – Mają.

L: A w co bawicie się z tą siostrą?

K: No, na przykład razem bawimy się z naszym pieskiem – Nelą. Lubimy też wychodzić na podwórko i bawić się z moimi koleżankami, takimi małymi Madzią i Justynką. No, a ta Madzia dopiero teraz idzie do przedszkola, i kiedyś jak jej powiedziałem, że też mam w szkole koleżankę o imieniu Madzia, to ona przede mną uciekała!

L: Dlaczego!?

K: Bo wystraszyła się, że ona też będzie musiała już iść do szkoły, skoro ma na imię Magda! Bała się, że za chwilę ją tam zaprowadzę – uciekała więc w kółko, ale tylko po naszym podwórku!

L: Ale szkoła chyba nie jest taka straszna, co? A już Twoja klasa to w ogóle jest super. Choć nie ma co ukrywać, że przewagę liczebną mają u was dziewczynki. Na naszym wyjeździe jest was zaledwie trzech – Ty, Leo i Franek. To niewiele ale za to odnoszę wrażenie, że jesteście bardzo zgrani. Jak mieszka Ci się z nimi w jednym pokoju?

K: Bardzo dobrze. Czasem bawimy się razem w Lego. A ja mam takiego jakby glutka – taką zabawkę (ale ona się nie klei, tak tylko troszkę), no i bawimy się, że ten chłopek z Lego wpada w pułapkę z tego glutka i to jest super! A czasem robimy tak, że udaje mu się uciec przed tym glutkiem, ale potem my go przekładamy i wpada w drugiego – zawsze w końcu wpada w tego glutka!

L: A zrobiliście ostatnio razem coś szalonego?

K: Prawie codziennie robimy coś szalonego!

L: A co na przykład?

K: Oj, lepiej nie opowiadać… Choć mama i tak na pewno się dowie, bo ona wszystko wie. To jest prawda – moja mama cały czas coś wie, na przykład jak idzie do sklepu, to my z Mają szybko wyciągamy tableta i trochę na nim gramy. Potem, kiedy mama wraca, pyta czy coś robiliśmy, my odpowiadamy: „Nie!”, a ona patrzy na nas i mówi: „Graliście na tablecie!”

L: I skąd ona to wie!?

K: Nie wiem właśnie! Moja mama wszystko wie. Kiedyś myślałem, że mamy w domu kamery, ale nie ma ich tam!

L: A jak tam Daniel i Tymek, którzy również mieszkają u was w pokoju? Zdążyliście się już zaprzyjaźnić?

K: Już dawno! Bo Daniel to mieszka dokładnie tam gdzie ja, w tym samym domu, tylko ja na samej górze, a on na samym dole

L: Rozumiem. Skupmy się teraz na dniu wczorajszym: po południu mieliśmy piękną pogodę, więc wraz ze wszystkimi grupami poszliśmy na plażę, gdzie tworzyliście różne budowle z piasku. Jak Ci się podobało?

K: Fajnie. Z Frankiem i Leosiem budowaliśmy zamek. Był tam taki most zwodzony. To było trochę trudne, ale bardzo powolutku zrobiliśmy taką dziurkę i się udało. Dookoła był też mur, który chronił zamek.

L: Pamiętam, że później nagle pojawiłeś się podczas wybierania składów do naszych małych-rugby. Przyznam, że nie spodziewałem się, iż poradzisz sobie tak dobrze – w sporym szoku byli nawet najlepsi gracze, jak Jerzy, czy Niki. Jak podobała Ci się gra?

K: Fajnie, ja cały czas w ostatniej sekundzie rzucałem piłkę – miałem ją przez to bardzo krótko, ale przynajmniej nikt nie zdążył mnie złapać i zrobić ze mnie takiej kulki. Za to raz udało mi się złapać pana!

L: To prawda! Tak przyczepiłeś się do mojej ręki, że nie mogłem kontynuować swojej szarży – nie było szans… Ostatnie pytanie: wieczorami czytam swojej grupie opowiadania o robotach Stanisława Lema. Raz udało Ci się załapać na to nasze spotkanie. Fajnie było? Pamiętasz jeszcze cokolwiek z historyjki którą czytałem?

K: Bardzo mi się podobało. To było o robotach, którzy coś budowali… Na początku myślałem, że to będzie jakiś film…

L: Ale zawiodłeś się, że to nie film tylko czytanka?

K: Nie… Wcale się nie zawiodłem się. Było ekstra!

L: Dziękuję za wywiad Kacper, życzę Ci dobrej nocy!